آیت الله بهجت:
این نکته از معلومات و واضح و آشکار و از مسلّمیّات شرع است که چنان چه مسلمانى دید که مسلمانى گرفتار است و با اندک همت، گرفتارى او رفع میشود، در این صورت اگر همت نکند، معاقَب خواهد بود. از پنجاه میلیون نفر شیعه که در ایران است، حدّاقل ده میلیون نفر الآن می توانند، دست کم ماهى یک تومان در صندوق خیریّه بریزند. اگر کسى بگوید که این مقدار را هم نمی توانم، دروغ میگوید! آیا با این پولهاى ذخیره شده، نمی توان گرفتاری هاى ضرورى اهل مملکت را رفع نمود؟! نمیدانیم از دست خودمان به چه کسى شکایت کنیم؟!
با این حال، به هر کس که بگوییم شما متصدّى جمع آورى تبرّعات و انفاقات براى محرومین و محتاجان باشید، میگوید: ما از همه محتاجتر هستیم؟ بهائی ها که از دین هیچ ندارند جز تعاطف، از راه کمک کردن، مردم را به مرامشان دعوت میکنند. وقتى میفهمند کسى ضعیف و محتاج است، از او دستگیرى میکنند. مثلاً به او میگویند در فلان مکان بنشین سیگار و کبریت بفروش، و می آیند و عوض یک ریال یک تومان به او می‌دهند تا پس از چند روز مستغنى شود. و یا وقتى می بینند شخصى از هم مذهب هاى آنها ضعیف است، فورا در اداره یا کارخانه هاى، کارى براى او پیدا می نمایند. چرا ما تعاطف نداریم، و این همه با رخاء و گشایش یکدیگر دشمنیم؟!
یازهرا
