عارف شیدا

... که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل ها

عارف شیدا

... که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل ها

۶ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «توکل» ثبت شده است

به نام خدا

وقتی غم و اندوه گریبانمان را گرفت، وقتی ناامیدی از هر سو به ما هجوم آورد و وقتی کارد به استخوانمان رسید، چه کنیم؟ چگونه به درگاه خدا دعا کنیم تا زنگار از دلمان بزداید؟ امام علی ‌بن موسی‌الرضا(ع) برای این درد نسخه‌ای نافع دارند.

شاید بسیاری از افراد ندانند که چطور و چگونه باید دعا کرده و خواسته خود را از خداوند متعال طلب کنند. امام علی‌بن موسی الرضا(ع) این موضوع را با دعاهای نورانی خود به ما می‌آموزند



آن حضرت در یکی از دعاهای خود چگونگی درخواست برای برطرف شدن غم و اندوه را آموزش می‌دهند. ایشان می‌فرمایند:

هر که غم و اندوهی دارد (دو رکعت نماز به جا آورد و در هر رکعت یک بار سوره حمد و 13 بار سوره قدر را بخواند و هنگامی که از نماز فارغ شد، به سجده برود و بگوید:

« اللّهم یا فارج الهمّ و کاشف الغمّ، و مجیب دعوة المضطرّین، و رحمان الدّنیا، و رحیم الاخرة، صلّ علی محمد و آل محمد، و ارحمنی رحمة تُطفِیءُ بها عنّی غضبک و سخطک، و تُغنینی بها عمّن سِواک»

(خداوندا! ای گشاینده و زداینده [ابرهای] حزن و اندوه و ای برطرف کننده غم و ای اجابت‌کننده دعای انسان‌های مضطر و بیچاره و ای بخشاینده در دنیا، و بسیار مهربان در آخرت، بر محمد و آل محمد درود و رحمت فرست، و بر من رحم کن، رحمتی که به وسیله آن خشم و نارضایتی‌ات نسبت به من را خاموش سازی و مرا از غیر خودت بی‌نیاز کنی)

سپس گونه راست خود را به زمین چسبانده و بگوید:

« یا مُذلّ کل جبّار عنید، و یا معزّ کلّ ذلیل، قد وحقّک بلغ المجهود منّی فی امر "کذا"، ففرّج عنّی.»

(ای ذلیل‌کننده هر متکبر سرکش و ای عزیزکننده هر خوار و ذلیلی، قسم به حق خودت که حقیقتاً درباره "فلان کار" سختی و مشقّتم به نهایت شدت رسیده [کارد به استخوانم رسیده]، پس گشایشت را نصیبم فرما)

سپس گونه چپ خویش را به زمین چسبانده و مانند همان عبارت را بگوید، آنگاه پیشانی را به زمین بچسباند و مانند آن عبارت را بگوید، که در این صورت خداوند سبحان غم و اندوه او را بزداید و حاجتش را برآورد.


منبع
یا زهرا

به نام خدا

وقتی غم و اندوه گریبانمان را گرفت، وقتی ناامیدی از هر سو به ما هجوم آورد و وقتی کارد به استخوانمان رسید، چه کنیم؟ چگونه به درگاه خدا دعا کنیم تا زنگار از دلمان بزداید؟ امام علی ‌بن موسی‌الرضا(ع) برای این درد نسخه‌ای نافع دارند.

شاید بسیاری از افراد ندانند که چطور و چگونه باید دعا کرده و خواسته خود را از خداوند متعال طلب کنند. امام علی‌بن موسی الرضا(ع) این موضوع را با دعاهای نورانی خود به ما می‌آموزند



آن حضرت در یکی از دعاهای خود چگونگی درخواست برای برطرف شدن غم و اندوه را آموزش می‌دهند. ایشان می‌فرمایند:

هر که غم و اندوهی دارد (دو رکعت نماز به جا آورد و در هر رکعت یک بار سوره حمد و 13 بار سوره قدر را بخواند و هنگامی که از نماز فارغ شد، به سجده برود و بگوید:

« اللّهم یا فارج الهمّ و کاشف الغمّ، و مجیب دعوة المضطرّین، و رحمان الدّنیا، و رحیم الاخرة، صلّ علی محمد و آل محمد، و ارحمنی رحمة تُطفِیءُ بها عنّی غضبک و سخطک، و تُغنینی بها عمّن سِواک»

(خداوندا! ای گشاینده و زداینده [ابرهای] حزن و اندوه و ای برطرف کننده غم و ای اجابت‌کننده دعای انسان‌های مضطر و بیچاره و ای بخشاینده در دنیا، و بسیار مهربان در آخرت، بر محمد و آل محمد درود و رحمت فرست، و بر من رحم کن، رحمتی که به وسیله آن خشم و نارضایتی‌ات نسبت به من را خاموش سازی و مرا از غیر خودت بی‌نیاز کنی)

سپس گونه راست خود را به زمین چسبانده و بگوید:

« یا مُذلّ کل جبّار عنید، و یا معزّ کلّ ذلیل، قد وحقّک بلغ المجهود منّی فی امر "کذا"، ففرّج عنّی.»

(ای ذلیل‌کننده هر متکبر سرکش و ای عزیزکننده هر خوار و ذلیلی، قسم به حق خودت که حقیقتاً درباره "فلان کار" سختی و مشقّتم به نهایت شدت رسیده [کارد به استخوانم رسیده]، پس گشایشت را نصیبم فرما)

سپس گونه چپ خویش را به زمین چسبانده و مانند همان عبارت را بگوید، آنگاه پیشانی را به زمین بچسباند و مانند آن عبارت را بگوید، که در این صورت خداوند سبحان غم و اندوه او را بزداید و حاجتش را برآورد.


منبع
یا زهرا

به نام خدا

آیت الله مصباح یزدی در تشریح ارتباط مسأله اعتماد به نفس با توکل، بیان داشتند: معمولا این سؤال پیش می آید که اگر ما بخواهیم در همه کارها به خدا اعتماد کنیم پس بحث اعتماد به نفس که روانشناسان مطرح می کنند چگونه با توکل جمع می شود؟

نماینده مجلس خبرگان رهبری اعتماد به نفس را دارای دوجنبه ایجابی و سلبی دانستند و گفتند: جنبه سلبی آن یعنی عدم اعتماد به غیر این با توکل سازگار است؛ اما جنبه ایجابی یعنی ظرفیت های خود را بشناسیم، این که باید نعمت های خدا دادی را بشناسیم شکر است و با توکل در تضاد نیست.



ایشان اضافه کردند: اعتماد به نفس آنجایی با توکل اختلاف پیدا می کند که ما از حد مادیات فراتر نرویم و در انتهای همه معادلات خود برای خداوند جایی باز نکنیم؛ اعتماد به نفس توأم با توکل یعنی این که بدانم همه توانایی من را خدا عطا کرده و هرگاه بخواهد می تواند آن را بگیرد.


منبع: پایگاه اطلاع رسانی آیت الله مصباح یزدی

یا زهرا

به نام خدا

آیت الله مصباح یزدی در تشریح ارتباط مسأله اعتماد به نفس با توکل، بیان داشتند: معمولا این سؤال پیش می آید که اگر ما بخواهیم در همه کارها به خدا اعتماد کنیم پس بحث اعتماد به نفس که روانشناسان مطرح می کنند چگونه با توکل جمع می شود؟

نماینده مجلس خبرگان رهبری اعتماد به نفس را دارای دوجنبه ایجابی و سلبی دانستند و گفتند: جنبه سلبی آن یعنی عدم اعتماد به غیر این با توکل سازگار است؛ اما جنبه ایجابی یعنی ظرفیت های خود را بشناسیم، این که باید نعمت های خدا دادی را بشناسیم شکر است و با توکل در تضاد نیست.



ایشان اضافه کردند: اعتماد به نفس آنجایی با توکل اختلاف پیدا می کند که ما از حد مادیات فراتر نرویم و در انتهای همه معادلات خود برای خداوند جایی باز نکنیم؛ اعتماد به نفس توأم با توکل یعنی این که بدانم همه توانایی من را خدا عطا کرده و هرگاه بخواهد می تواند آن را بگیرد.


منبع: پایگاه اطلاع رسانی آیت الله مصباح یزدی

یا زهرا

به نام خدا

متوکل در دل اعتماد به خدا دارد و معتقد است که کارها همه دست خداست و دیگران کاره ای نیستند؛ توکل کردن لازمه اش ترک اسباب و تنبلی نیست چه بسا انسان متوکل بیش از دیگران تلاش می کند و به بهانه توکل وظایف خود را زمین نمی گذارد
.

حضرت عده ای را که در مسجد به بهانه توکل بی کار نشسته بودند را به شدت عتاب کرد و فرمودند تفاوت شما با سگ های ولگرد چیست؟ آنها نیز مانند شما در کوچه ها چشم به دست دیگران دارند اگر غذایی به آنها بدهند می خوردند و گرنه صبر می کنند تا کسی برایشان غذا بیاورد. کسانی که در مسجد بودند خود را دارای معرفت و عرفان می دانستند و انتظار داشتند امیرالمؤمنین(ع) آنها را تحسین کند اما با این برخورد جا خوردند و از حضرت سؤال کردند پس باید چه گونه توکل کنیم؟ حضرت در پاسخ فرمودند مانند ما باشید؛ اگر خداوند چیزی به شما عطا کرد هر چقدر نیاز دارید استفاده کنید و ما بقی را به نیازمندان بدهید و آن را برای خود یا فرزندان خود ذخیره نکنید. حضرت فرمود اگر بعد از تلاش و انجام وظیفه به نتیجه نرسیدید آن گاه خداوند را شکر کنید که این را به مصلحت شما دانسته است؛ در این شرایط صرف صبر کردن هنری نیست بلکه مهم این است که در این حالت سپاس گزار خداوند باشید.





آیت الله مصباح در تبیین تفاوت میان فرد متوکل و غیر متوکل، گفتند: این دو در مبانی شناختی باهم متفاوتند و در عمل شاید تفاوتی نداشته باشند مانند ائمه اطهار(ع) که مانند دیگران بسیار کار می کردند اما در عین حال به خدا توکل داشتند و می دانستند که روزی را باید خدا برساند.

ایشان در توضیح مبانی شناختی انسان متوکل، اظهار کردند: متوکل در ارتباط با انسان های دیگر آنها را ابزار انجام کارها می داند و اعتقاد دارد که اینها کاری را خلاف خواسته خداوند نمی توانند انجام دهند به همین دلیل چنین شخصی به دنبال پارتی و رشوه نمی رود.

ایشان معرفت را در مرحله بالاتری از توکل دانستند و گفتند: کشاورز دانه را می کارد و به آن رسیدگی می کند اما برای این که باران ببارد و محصول خوبی داشته باشد به خدا توکل می کند این مرحله آسانی از توکل است، اما در ارتباط با انسان هایی که خود مختار و با شعور هستند گاهی امر مشتبه می شود که این کار تنها از عهده آن شخص بر می آید. وی افزود: وقتی از افرادی که توکل واقعی ندارند می پرسید مگر خدا را قبول نداری؟ پاسخ می دهند خدا را قبول دارم او جای خود را دارد اما، همین«اما» نشان می دهد که وی توانایی انجام آن کار را در دست دیگری می داند.

منبع: پایگاه اطلاع رسانی آیت الله مصباح

یا زهرا

به نام خدا

متوکل در دل اعتماد به خدا دارد و معتقد است که کارها همه دست خداست و دیگران کاره ای نیستند؛ توکل کردن لازمه اش ترک اسباب و تنبلی نیست چه بسا انسان متوکل بیش از دیگران تلاش می کند و به بهانه توکل وظایف خود را زمین نمی گذارد
.

حضرت عده ای را که در مسجد به بهانه توکل بی کار نشسته بودند را به شدت عتاب کرد و فرمودند تفاوت شما با سگ های ولگرد چیست؟ آنها نیز مانند شما در کوچه ها چشم به دست دیگران دارند اگر غذایی به آنها بدهند می خوردند و گرنه صبر می کنند تا کسی برایشان غذا بیاورد. کسانی که در مسجد بودند خود را دارای معرفت و عرفان می دانستند و انتظار داشتند امیرالمؤمنین(ع) آنها را تحسین کند اما با این برخورد جا خوردند و از حضرت سؤال کردند پس باید چه گونه توکل کنیم؟ حضرت در پاسخ فرمودند مانند ما باشید؛ اگر خداوند چیزی به شما عطا کرد هر چقدر نیاز دارید استفاده کنید و ما بقی را به نیازمندان بدهید و آن را برای خود یا فرزندان خود ذخیره نکنید. حضرت فرمود اگر بعد از تلاش و انجام وظیفه به نتیجه نرسیدید آن گاه خداوند را شکر کنید که این را به مصلحت شما دانسته است؛ در این شرایط صرف صبر کردن هنری نیست بلکه مهم این است که در این حالت سپاس گزار خداوند باشید.





آیت الله مصباح در تبیین تفاوت میان فرد متوکل و غیر متوکل، گفتند: این دو در مبانی شناختی باهم متفاوتند و در عمل شاید تفاوتی نداشته باشند مانند ائمه اطهار(ع) که مانند دیگران بسیار کار می کردند اما در عین حال به خدا توکل داشتند و می دانستند که روزی را باید خدا برساند.

ایشان در توضیح مبانی شناختی انسان متوکل، اظهار کردند: متوکل در ارتباط با انسان های دیگر آنها را ابزار انجام کارها می داند و اعتقاد دارد که اینها کاری را خلاف خواسته خداوند نمی توانند انجام دهند به همین دلیل چنین شخصی به دنبال پارتی و رشوه نمی رود.

ایشان معرفت را در مرحله بالاتری از توکل دانستند و گفتند: کشاورز دانه را می کارد و به آن رسیدگی می کند اما برای این که باران ببارد و محصول خوبی داشته باشد به خدا توکل می کند این مرحله آسانی از توکل است، اما در ارتباط با انسان هایی که خود مختار و با شعور هستند گاهی امر مشتبه می شود که این کار تنها از عهده آن شخص بر می آید. وی افزود: وقتی از افرادی که توکل واقعی ندارند می پرسید مگر خدا را قبول نداری؟ پاسخ می دهند خدا را قبول دارم او جای خود را دارد اما، همین«اما» نشان می دهد که وی توانایی انجام آن کار را در دست دیگری می داند.

منبع: پایگاه اطلاع رسانی آیت الله مصباح

یا زهرا