به نام خدا
آیت الله بجت:
استاد ما (آقاى حاج شیخ محمّد حسین اصفهانى ـ رحمه اللّه) مى فرمود: مرحوم
آقا سیّد حسین بادکوبه اى
(استادِ فلسفه ى علاّمه طباطبایى ـ
رحمه اللّه ـ در نجف اشرف و حضرت آیت اللّه العظمى بهجت رحمه اللّه) روزى دو درس مى گفت
.jpg)
اما در غیر ساعاتى که درس مى گفت، چنان خاموش بود که گویى زبان ندارد، مگر این که ذکرى بگوید؛ وگرنه سکوت محض بود! آقاى علاّمه طباطبایى ـ رحمه اللّه ـ سالى در شب عید غدیر ایشان را با عده اى از علما و فضلا براى صرف شام به منزل خویش دعوت کرده بود. یکى از معاصرین آقاى سیّد حسین بادکوبه اى هم در آن مجلس شرکت داشت، او تمام وقت مجلس را با صحبت اداره کرده بود، ولى ایشان یک کلمه هم صحبت نکرده و سخن نگفته بود. عجب از صحبت آن معاصر و سکوت این آقا!
باید زبان را کنترل کنیم و بیست و چهار ساعت فکر و یک ساعت صحبت کنیم، یعنى بیست و چهار ساعت باید تامل و اندیشه داشته باشیم و یک ساعت صحبت کنیم، بلکه شاید یک ساعت هم زیاد باشد
یا زهرا
