به نام خدا
آیت الله قرهی:
اولیا خدا نسخه خوبی دادند و آن نسخه این است که منشأ این حبّ به دنیا چیست؟ بالجد چه میشود که انسان حبّ به دنیا دارد؟
دو تا مسئله است، یکی این که باور ندارد آخرتی وجود دارد. مگر نمی بیند انسان‌ها می میرند؟! چرا، می بیند، امّا باور به این که به حقیقت من هم می میرم و آخرتی هم وجود دارد، در وجود انسان نیست.
لذا اولیا خدا میگویند: آن کسی بالجد «رَبَّنا آتِنا فِی الدُّنْیا حَسَنَةً وَ فِی الْآخِرَةِ حَسَنَةً» میگوید که اعتقاد راسخ و اعتقاد قلبی به آخرت داشته باشد. ما چون معتقد به آخرت نیستیم، حبّ به دنیا روز به روز در دلمان زیاد میشود.
وقتی هم حبّ به دنیا دلمان را فرا گرفت، معلوم است، دیگر دنیا را به هر نحوی که شده، میخواهیم. آن وقت است که مایه فساد میشود، وقتی مایه فساد شد، دیگر وجود انسان را فساد میگیرد و شرارت برای همین است.
یا زهرا
